Yalnızlık Sarhoşları için...

Az için. 

Acıtır. Sevgi acıtır. Nefret acıtır. İnsanlar için beslediğiniz bütün duygular bir gün elbet canınızı acıtır. Unutamadığınız aşklar, unutulamayacak aşklar acıtır. Hatta öyle acıtır ki bazıları ağlatır. İnsanları değiştirmek imkansız değil mi? Kesinlikle öyle. Yalnızlık. Masum bir aşk şarkısı gibi gelse de kulağa hepimizin alışık olduğu panzehiri henüz icat edilmemiş olan kronik bir hastalık. Kimi zaman kaybettiklerimiz için ağlarız. Kimi zaman da "KEŞKE"lerimiz yüzünden. Hayatta istemediğimiz birçok şey olur. Birçok aksilik, bir çok "KEŞKE" miz vardır bu hayatta. Ama yaşamaktan vazgeçmeyiz. Bazen her şey, herkes üstümüze gelir. Yine de hayatta tutunacağımız bir dal vardır. Bu dal bazen bir iş, bazen ise bir kişidir. Hayata tutunmamızı sağlayan her neyse onu bu hayatta kaybettiğimiz anda ölürüz. İnsanlar çoğu zaman bizi düşünmeden hareket eder. İşin doğrusu kimse bizi düşünmez. Yaptığınız bir hatanın ucu onlara dokunmadığı sürece de hata yapıp yapmadığınızı umursamazlar. Bir iyilik yaptığınızda sonucu onları etkilemiyorsa yine aynı şekilde fazla umurlarında olmaz. Ama onlar da sizin yaptığınız bir şeyden etkileniyorsa eğer vay halinize. Dediğim gibi yine de yaşamaktan vazgeçmiyoruz. Bir tür mazoşistlik aslında yaşamak. Acı çektiğini bile bile aynı yolda ilerlemek... Acı çekeceğinizi bile bile vazgeçmemek. Kimi zaman geçmişi düşünmek kimi zaman ise geleceği düşünmekten korkarız. Acı verir çünkü bize. Sonra bu kız neden insanları neden öldürüyor. Psikoloji mi bıraktınız be insanda. Uzun lafın kısası -Aslında bu cümleye uyuz olurum. Madem kısası vardı neden uzattım değil mi ama?- eğer hala bu ilginç hayata tutunmanızı sağlayan biri ya da bir şey varsa ondan vazgeçmeyin. Ne pahasına olursa olsun. Bu mükemmel bir aile olur, sevgili olur, dost olur, şiir yazmak olur, hikaye yazmak olur, müzik aleti çalmak olur o kadarı size kalmış. Her şeye rağmen hayattan korkmayın. Ne kadar acı çekerseniz o kadar güçlenirsiniz. Ve daha sonra çekeceğiniz acılarla daha rahat baş edersiniz. Uzun bir süre sonra niye böyle bir giriş yaptığımı bilmiyorum. Hayatı kurallarına göre yaşamayın. Kimi zaman yalnız kalın kimi zaman etrafınızdaki insanları sayamayın.Kimi zaman hıçkıra hıçkıra ağlayın ama kimi zaman da öyle bir kahkaha atın ki herkes dönüp neye güldüğünüze baksın. Kimi zaman ise mutluluğunuzdan haykırın. Hayat yaşamak için çok kısa unutmayın..