Hadi Bakalım Gel de Bir Gör Beni

Yoksa hala burada mısın ? 

      YİNE SENİN HAKKINDA
Senden sonra ben erip biterken nereydi aklın ? Neredeydin ? Deli gibi özlemişken seni her dakika ağlarken neredeydi o küçücük aklın ? Değişmişsin. İnanasım yok. Beni seviyormuşsun. Ha ha ! Belki de sadece korkuyorum bunu hiç düşündün mü ? Neden mi korkuyorum ? Açıklamak bana zevk verir sorun değil. Korkuyorum ;

• Tekrar sana aşık olmaktan ve sana bağlanmaktan 
• Tekrar her gece ağlamaktan
• Ağlamaktan gözlerimin şişmesinden 
• " Acaba ? " diye düşünmekte
• "Keşke" ve "Belki" demekten
• Kıskanmaktan 
• Elimden bir şey gelmeyecek olmasından 
• Kendine bir şey yapmandan 
• Yorulmaktan

Ve en önemlisi de korkmaktan korkuyorum. Hadi gel ve gör beni. Ne haldeyim. Neredeyim ? Kiminleyim ? İyi de bunlardan sana ne ki ? Kimsin sen. Yeter.. Daha fazla seninle ilgili yazmayacağım. Kendimle ilgili yazsam ya biraz. Sen olmadan. Sen kimsen işte. Neyse işte. 

       KAYBEDİLEN DUYGU 

Biraz düşünmek istiyorum. Artık düşünemiyorum bile. Çünkü düşüncelerim bulanık. Düşünüyorum ama boş boş. Boş şeylere kafa yoruyorum. Ama neden ? Kaybettiğim şey ne ? Mutluluk mu ? Sevgi mi ? Nefret mi ? Sanırım hiçbiri. Ben kendimi kendimde kaybettim.Çıkış yolu bulamıyorum. Kendimde kayboldum. Nereye gitsem ne yapsam olmuyor. Her şey ellerimde. Ve her şey ellerimde un ufak oluyor. Kimse beni tanımıyor. Ama gerçek  beni. Son ortaya çıkan beni. En son bulduğum bu beni. Ben de tanımıyoruz çünkü. İçim dışım bir olduğu için yıllardır sevildim belki. Arkadaşlarım, öğretmenlerim, beni tanıyanlardan kendim hakkında genelde kötü bir şey duymuyorum. Ne duyabilirim ki zaten ? Kanatlarım yok sadece (!) Bu yüzden sevmiyorum insanları. 

        SEVİLEMEYEN İNSANLAR

Mesela öyle şeyler oluyor ki nefret ediyorum etrafımdaki insanlardan. Mesela öyle insanlar var ki. Sevmek için çok çaba sarf etmem gerekir. Ama çabalayamıyorum. Çünkü olmuyor. Yapamıyorum. Artık zor geliyor. Herkesi seveceğim diye bir şey yok. Ya da herkesle aram iyi olacak diye bir şey yok. Olamaz da zaten. Yıllardır bunu niye fark edemedim ? Neden hep böyle bir zorunluluğum varmış gibi hissettim ki ? Neyse ki kalemim olmasa da yazabiliyorum. Herkes beni sevmesin istemiyorum. Çünkü herkesi sevmek istemiyorum. Sevdikçe umursuyorum çünkü. Ve ben umursamaz olmak istiyorum. 

       GELMELİSİN 

Bunu okuyorsan hala büyük bir sabırla yanıma gelmelisin. Beni bir görmelisin ben eskisi gibi değilim artık. Anlamak çoğu kişi için için zor. Beni tanımayanların veya yeni tanıyanların bunu anlaması zor. Canımdan çok sevdiklerim dahi bu bendeki değişmeyi farkına varamıyor. Normaldir ben iyi rol yaparım. Ama bundan da yoruldum, sıkıldım. Anlaşılmayan bir insan gibiyim oradan bakınca ?

        SON SÖZ 

Karanlıkta oku bu yazıyı... Işıkları kapat. Ve kalbini dinle. Emin ol o bile yalan söylüyor artık sana. Şimdi git ve intihar et !