Kumpanya Sahibesinden Sesleniş : Nihayet

Uzun zamandır kendimi bu kadar iyi hissetmiyorum sanırım. Ciddi anlamda iyi ama. Her şey yolunda gidiyor. Taslak olarak kayıtlı yaklaşık beş altı kayıt var. Ama olumsuz düşünmüyorum, ve insanlar ölmüyor. Ve bu yüzden de onları tamamlayamıyorum. Ölümle ilgili yazmak çok önemli değil sanırım. Ya da şöyle söyleyeyim, insanlar benim canımı acıttığı için ben insanları öldürüyorum. Ama acılarım diniyor. Kalp kırıklarım, hayal kırıklıklarım... Belki kimsenin doğru bulmadığı şeyleri yapıyorum. Belki de insanlar benim hakkımda olur olmadık atıp tutuyor... Ama ben herkesin diline hakim olamam. Ben hayatım boyunca "El alem ne der ?" korkusunu bir kere bile yaşamadım. Yaşamam da. Ben mutlu olduktan sonra, isterse en yakınımdaki kişi olsun beni bir işten vazgeçiremez. Ben mutluyum, uzun zamandır olmadığım kadar iyi hissediyorum kendimi. Sanki bir mucize olmuş, her şey düzelmiş gibi. Ben yine aynı benim. Değişen hiçbir şey yok. Elimden geldiğince arkadaşlarımın dertlerine çareler üretmeye çalışan, mutlu, güler yüzlü, güçlü o kız burada. Tek sorun, uzun zamandır bu mutlu ve güler yüzlü maddelerinin kendilerini şeytana satmış olmalarıydı. Tek sorun kendimi, kendimde bulamamamdı. Ne mi oldu ? Bilmiyorum. Belki de bu benim hayatımın dönüm noktasıdır. Bir şey oldu ve ben geri döndüm. Bir eksiklik... Uzun zamandır var olan bir eksiklik vardı. O gitti. O neydi bilmiyorum. Böyle kalbimi devamlı dürten, bana rahat vermeyen. Bir eksik vardı, bana yanlış kararlar verdiren, beni başka bir ben yapan. Her şey dört dörtlük. Tamam bazı yanlışlar ve eksiklikler var ama o kadarcık çatlak su kaçırmaz. Tarif edilmez bir mutluluk benimki. Sanki böyle bulutların üzerinde yaşıyormuşum gibi hissediyorum. "Durup dururken nereden çıktı lan bu manyak ?!" dediğinizi duyabiliyorum. Ya da ne bileyim "Oha ! Bu kadar olumlu ve herkesi öldürüyor mu?!" dediğinizi de farkındayım. Endişelenmeyin ya ölmeye devam edecekler. Valla öldüreceğim hepsini. Ama bir süre için değil. Birkaç tane güzel hikaye var aklımda, onları serpiştireceğim aralara.  Sonra ölümler başlar yine. Sanırım bu doğruda insanın ruh haliyle ilgili. Ama ben hiç böyle kötü düşünen olumsuz bir tip olmamışımdır ki. Neden böyle oldu ? Neden herke oldu ? Bana kurtulan bir tane kahraman gösterin tek kişilik hikayelerimde. Yok dimi ? Evet, yok. Sorun mu bu sizin için ? Annem : "Senin gibi bir yazarı okumam, çok kendini tekrar ediyor. Herkesi öldürüyor." dedi. Ama siz okursunuz yine beni değil mi ? 2336 kişiye kadar ulaştı yazdıklarım yalnız bırakmazsınız değil mi beni bundan sonra ? Gelin beraber sonsuzluğa uçalım...